Transpoesie - Poems

Stamp

I bathed in cold waters.

I went beyond.

The snow covered a lost page of a Hittite tale.

Two lovers escaping the Moghuls came upon it.

They sought refuge underneath.

I am surrounded by new beginnings

This is the fourth time I read Joyce,

I feel palpitations and

the cries of each house nailed to the ground.

It’s as if they threw me into the well of hell.

No one lent a hand

I was bruised before the roses

Only when Hafız wrote an ode

Was I able to resurface.

And thus

the roses also came back to life.

What moves the barbed wires

Is the leg of a child,

This I know.

And all that remains unexplained

Plunders the constraints of the external world.

Some souls have known each other since time immemorial

This I know.

And also that I had to know a whole world

To find the soul that knows me.

Now

I watch myself as if watching a stopped clock

It’s not that I’ve grown older, I say, but that I’ve grown a lot

That’s why.

If they explained it to me, I wouldn’t understand.

It’s as if they never built a factory

On the Eastern side of my face,

Which remains forever drunk.

If I am calm,

It’s because all roads lead somewhere.

This I know.

The country which forbids gambling

Is sure to have official games.

This also, I know.

And

You would think that each city was founded

Only to make us miss Istanbul.

This also, I know.

Translation: Başak Balkan

Kaan Murat Yanık - Pul from Transpoesie on Vimeo.

Timbre

Je me suis baigné dans les eaux froides. 
Je suis allé au-delà.

La neige a recouvert la page perdue du conte hittite

Deux amoureux qui s’échappaient des Mongoles l’ont découverte.

Ils s’en sont emmitouflés.

Je suis bordé de recommencements

C’est la quatrième fois que je relis Joyce,

Je ressens une palpitation

et les clameurs de chaque maison clouée au sol.

Une impression d’avoir été jeté au fond du puits de l’enfer.

Personne ne me tend la main

J’ai fané bien avant les roses

Ce n’est qu’en lisant une ode de Hafız

Que j’ai pu remonter à la surface.

Ainsi

Les roses aussi ont pu se raviver.

Ce qui fait bouger les barbelés,

C’est la jambe d’un enfant,

Ça, je le sais.

Et que tout ce qui demeure sans explication

Pille les contraintes du monde extérieur.

Certaines âmes se connaissent de bien avant.

Ça, je le sais.

Et aussi que j’ai dû traverser tout un monde

Afin de trouver l’âme qui me connait.

Maintenant

Je me regarde

Comme je regarderais une horloge à l’arrêt

Ce n’est pas que j’ai vielli je me dis mais que j’ai fort grandi

C’est la raison.

Si on me l’expliquait, je ne comprenderais pas.

C’est comme si

On n’avait jamais érigé d’usine

Sur la face orientale de mon visage.

Elle est à jamais restée ivre.

Si je suis si calme,

C’est parce que chaque voie mène quelque part.

Ça, je le sais.

Le pays qui interdit les jeux

en organise toujours des officiels

Ça aussi, je le sais.

Et

On dirait que chaque ville a été bâtie

Seulement pour nous faire regretter Istanbul.

Ça aussi, je le sais.

Traduction: Başak Balkan

Kaan Murat Yanık - Pul from Transpoesie on Vimeo.

Schub

ik dompelde me onder in het koude water

en ging naar de overkant

sneeuw heeft een verloren blad van een Hetitisch sprookje witgepleisterd

twee voor de Mongolen gevluchte geliefden hebben het gevonden

en zich er mee bedekt

in mijn hoofd komen weer beginregels op

het is de vierde keer dat ik Joyce lees

ik ervaar de hartslag               

en de jammerklacht van iedere gewortelde woonstee

alsof ze me in de donkerste hellenpoel hebben gegooid

niemand stak een hand uit

ik was gekwetst voor er rozen waren

Hâfız heeft een gazal geschreven

zo kwam ik in het daglicht te voorschijn

en net zo

kwamen rozen tot leven

wat het traliewerk doet bewegen

is het been van een kind

dat weet ik

ook dat van al wat onverklaarbaar is

de buitenwereld de noodwendigheden heeft buitgemaakt

sommige geesten zijn al van te voren verwant

dat weet ik

ook dat ik eerst met een wereld verwant moet zijn

om de aan mij verwante te vinden

nu

kijk ik naar mezelf als naar een klok die stilstaat

ik ben nog niet oud en toch zeg ik, ik ben erg oud geworden

allemaal daardoor

wat ze ook vertellen, ik ga het niet begrijpen

alsof ze in het oostelijke blikveld van mijn gezicht

nooit fabrieken hebben opgericht            

alles daar nog altijd in nevelen verkeert

die kalmte van mij

komt doordat alle wegen bij één plek uitkomen

dat weet ik

in een land waar gokken is verboden

is het gokken absoluut officieel

dat weet ik ook

en

het is alsof ze alle steden

hebben gesticht om naar Istanbul te doen verlangen 

dat weet ik ook..

Vertaling: Veronica Divendal

Kaan Murat Yanık - Pul from Transpoesie on Vimeo.