Find a poem
Latest updates
-
TRANSPOESIE 2024: SURREALISM
09/04/2024 -
Open call for poets - Transpoesie 2024
04/03/2024 -
Festival closing event @ Liszt Institute Brussels - 30/09 - 7PM
09/21/2023
32 (2010)
32 (2010)
N-am murit până la urmă înainte de 30.
Nu mi-a dat, precum ţie, tată, viaţa în cap
ca unei vite iluminate. Am amintiri frumoase
cu soarele scelerat de la miezul nopţii
fierbându-mi răbdător creierul,
mă uit la ele întruna, ca un veteran paraplegic
la pozele din război. Am avut şi revelaţia,
de câteva ori, am bifat practic
toate paragrafele: să plantezi un pom,
să faci un copil, să ai revelaţia.
Voi avea peste o lună 32, tati, sunt viu, sunt fericit,
nimic din ce-am trăit nu corespunde
cu ce era demn de trăit la 18 ani. Mă amuză asta,
mă mai amuză sinucigaşii meticuloşi
şi lucrurile perfect ordonate.
Dacă m-ar terciui un buldozer,
singura mea grijă ar fi să se niveleze bine
grămada de ţărână.
32 (2010)
Traduction : Micha J. Knijn
Finalement je ne suis pas mort avant mes 30 ans.
La vie ne m’a pas, comme à toi, père, flanqué une baffe
comme à un bœuf illuminé. J’ai de beaux souvenirs
du vil soleil de minuit
me bouillant patiemment le cerveau,
je les regarde sans cesse, comme un vétéran paraplégique
des photos de guerre. Moi aussi, j’ai eu la révélation,
plusieurs fois même, j’ai pratiquement coché
tous les articles : planter un arbre,
faire un enfant, avoir la révélation.
Dans un mois j’aurai 32 ans, père, je suis vivant, je suis heureux,
rien de ce que j’ai vécu ne correspondait
à ce qu’il me fut digne de vivre à 18 ans. Cela m’amuse,
de plus m’amusent les suicidés méticuleux
et les choses parfaitement rangées.
Si je me faisais écraser par un bulldozer,
mon seul souci serait qu’elle soit bien nivelé,
ma dépouille mortelle.
32 (2010)
Vertaling: Jan H. Mysjkin
Uiteindelijk ben ik niet voor mijn dertigste gestorven.
Het leven gaf mij niet, zoals jou wel, vader, een klap op de kop
als van een verlicht rund. Ik heb mooie herinneringen
aan de laaghartige middernachtzon
die geduldig mijn hersenen verhitte,
ik kijk er onophoudelijk naar, zoals een verlamde veteraan
naar oorlogsfoto’s. Ook ik had de openbaring,
meer dan eens, ik heb vrijwel alle punten
afgevinkt: een boom planten,
een kind verwekken, de openbaring hebben.
Over een maand word ik tweeëndertig, vader, ik leef nog, ik ben gelukkig,
niets van wat ik heb beleefd was in overeenstemming
met wat me op mijn achttiende levenswaardig leek. Dat amuseert mij,
verder amuseren mij nauwgezette zelfmoordenaars
en perfect geordende dingen.
Mocht een bulldozer me tot pulp rijden,
dan zou mijn enige zorg zijn dat mijn overschot,
het stoffelijke, goed wordt geëffend.
/RO - on the website.png)
