Transpoesie - Poems

Déchirement

De toutes ces femmes

je suis celle de mère européenne

cela me distingue

Adolescente déliée,

je glisse au milieu des autres

sur le sable en grand écart

Fais attention, tu vas te déchirer,

aux gouttes de sang que tu vas perdre

Ceeb

Je ne trouverai pas de mari

Je ne suis pas pure, close, belle

Ces petites lèvres pendantes

sont laides

Caado

Idil si fière

parmi les autres

Ses jambes immobiles

une fleur sur le pubis

une robe ample

Serai-je un jour moi aussi emportée par les vents ?

Par des souffles endiablés remontant mes viscères

qui s’immisceront dans mes pensées ?

Des insectes prendront-ils mon esprit ?

Une marque sur mon corps

me fera-t-elle vaciller ?

Nous nous lavons avec les autres femmes

Mes enfants sont les leurs

Je veux conserver tous ces morceaux unis

revêtir l’habit avec les autres

sans elles, vieilles ou adolescentes,

belles ou estropiées, noires ou blanches,

moi, je n’existe pas

Je reste une femme tant qu’elles existent

Traduction: Francesco Durazzo

Scheur

In de groep vrouwen

Ben ik van een Europese moeder

dat maakt mij anders

Een lenig tienermeisje

In het zand, tussen leeftijdgenootjes

val ik neer in een spagaat

Pas op je zult scheuren

Je zult bloed verliezen

Ceeb

Ik zal geen man vinden

Ik ben niet rein, gesloten, mooi

Deze kleine hanglippen

Zijn lelijk

Caado

Idil zo trots

door iedereen omringd

Haar benen roerloos

een bloem op haar pubis

een wijde jurk

Zal ook ik ooit worden meegevoerd door de winden?

Waanzinnige zuchten opwellend uit mijn binnenste

Zullen ze mijn gedachten binnendringen? 

Zullen insecten mijn geest overnemen?

Zal een teken op mijn lichaam

me uit balans brengen?

We wassen ons samen met de andere vrouwen

Mijn kinderen zijn hun kinderen
Ik wil alle stukken bij elkaar houden

De jurk dragen met de anderen

Zonder die vrouwen, oud en jong,

kreupel en beeldschoon, wit en zwart,

besta ik niet

Ik ben vrouw zolang zij bestaan

Vertaling: Sandra Verhulst