Transpoésie - O împuşcătură - NECHIT Irina

Find a poem

Latest updates

O împuşcătură

poc!
îmi trag un glonte în cap şi mă uit prin
gaura încă luminată de focul ucigaş.
ceea ce văd nu seamănă cu o poartă de aur
nici cu o uşă înaltă nici cu o coroană
din ramuri de brad.

scap stiloul made in china pe podea
îmi vâr prin gaura fierbinte o mână
cu cinci degete ude
simt că vântul începe să bată dinspre
aurora boreală.

îmi strecor umerii coşul pieptului burta lunecoasă
şoldurile late şi tălpile goale
prin tunelul rămas în capul meu
după ce glontele iese prin tâmpla stângă
mai respir o zecime de secundă.

sper să nu-mi revăd viaţa ca într-un videoclip
cadrele acelea cu fetiţa aşezată pe iarbă
lângă o râmă umflată şi cu părinţii tineri
jucând volei pe stadionul de la marginea
satului şi cu bunicii înmărmuriţi
în faţa unui trandafir alb,

toate imaginile astea m-ar face
să plâng şi acum nu e momentul.
cei de dincolo de gaura mirosind a ţeavă a fum
mă aşteaptă să le aduc veşti bune
eu însă le voi spune cu vocea mea guturală:
nimic nou sub soare.

Un coup de feu

pan !
je me tire une balle dans la tête et je regarde à travers
l’orifice encore illuminé par le coup de feu meurtrier.
ce que je vois ne ressemble pas à un portail doré
ni à une grande porte ou une couronne
de brindilles de pin.

je laisse tomber le stylo made in china sur le sol
je fourre dans l’orifice incandescent une main
à cinq doigts humides
je sens que se met à souffler le vent venant
de l’aurore boréale.

je fais glisser épaules poitrine ventre lisse
hanches larges et pieds nus
par le tunnel qui traverse ma tête
après que la balle est sortie par la tempe de gauche
je respire encore un dixième de seconde.

j’espère que je ne reverrai pas ma vie comme dans un clip vidéo
ces portraits de la fillette assise sur l’herbe
à côté d’un ver de terre gonflé et de ses jeunes parents
jouant au volley dans le stade aux abords
du village et des grands-parents pétrifiés
devant une rose blanche,
toutes ces images me feraient
pleurer et ce n’est pas le moment.

ceux de l’autre côté de l’orifice sentant l’odeur de la poudre et de la fumée
attendent que je leur apporte de bonnes nouvelles
mais moi je vais leur dire de ma grosse voix :
rien de nouveau sous le soleil.

Traduction : Jan H. Myskin

Een schot

pang!
ik schiet me voor mijn kop en ik kijk door
het gat dat nog door het moordende schot wordt verlicht.
wat ik zie lijkt niet op een vergulde poort,
grote deur of kroon
van dennentakjes.

ik laat de vulpen made in china op de vloer vallen
stop in het gloeiende gat een hand
met vijf natte vingers
ik voel dat de wind begint te blazen uit de richting
van het noorderlicht.

ik laat mijn schouders borstkas gladde buik
brede heupen en blote voeten
door de tunnel glijden die in mijn hoofd achterblijft
nadat de kogel langs de linkerslaap naar buiten is gegaan
ik adem nog een tiende van een seconde.

ik hoop dat ik mijn leven niet als in een videoclip terugzie
de portretten van het meisje dat op het gras zit
naast een gezwollen regenworm en haar jonge ouders
die volleybal spelen op het stadium aan de rand
van het dorp en de stokstijve grootouders
voor een witte roos,
al die beelden zouden me doen
huilen en het is nu niet het moment.

diegenen aan de andere kant van het gat die het kruit en de rook ruiken
wachten op goed nieuws
maar ik zal hen met mijn keelstem zeggen:
niets nieuws onder de zon.

Vertaling: Jan H. Myskin