La muerte tenía sus ojos,
y lo miraba todo,
y volvía a mirar lo que miraba,
y no dejaba nada sin mirar,
y todo, absolutamente todo se moría,
hasta la última tos
en el pecho de un niño,
y toda aparición y desaparición
eran gobernadas por lo repentino,
como si la muerte del amor
fuese un mero accidente de tráfico.
La mort prit possession de ses yeux,
et balayait tout du regard
avec insistance,
sans perdre la moindre miette,
et tout, absolument tout mourait sur-le-champ,
jusqu’à la dernière toux
dans la poitrine d’un enfant,
plaçant l’apparition et la disparition
sous le règne de la soudaineté,
comme si la mort de l’amour,
n’était qu’un simple accident de la route.
Traduction : Hervé Voglaire Sánchez
De dood nam bezit van zijn ogen,
staarde alles aan,
hield alles nauwlettend in het oog,
en liet niets ongezien
en alles, werkelijk alles, liet het leven,
tot het laatste kuchje
in de borst van een kind,
en elke verschijning en verdwijning
werd beheerst door het onverhoedse,
alsof de dood van de liefde
slechts een banaal verkeersongeval was.
Vertaling: Sana Makrache