в містах, яких війна не торкалась своїми брудними руками,
не обслинювала своїм ненаситним ротом,
не вигризала діри в доладних архітектурних ансамблях,
не залишала пустку в місцях, де хтось когось уперше поцілував
чи зустрів, чи зробив перші кроки, чи бачив востаннє,
чи сидів в товаристві і думав - як гарно довкола, як добре,
що місто це все пережило і в першу, і в другу…
в містах, що ніколи не знали, як все може враз опинитись в руїнах,
я майже не вірю, що нас хоч колись зрозуміють
Dans les villes que la guerre n’a pas touchée de ses sales pattes,
Qu’elle n’a pas ensalivée de sa bouche avide,
Où elle n’a pas creusé de trous béants dans l’harmonie des pierres,
Où elle n’a pas empli de vide les lieux des premiers baisers,
Ou des premiers rendez-vous, ou des premiers pas, ou du dernier adieu,
Ou des soirées entre amis, quand quelqu’un a songé – que c’est beau, quelle chance
Que cette ville a survécu à tout, à la première, à la seconde…
Dans les villes qui ignorent que tout, soudain, peut n’être que ruines,
Je ne pense pas que l’on puisse, fût-ce un jour, nous comprendre.
Traduction : Anne Delizée
In steden die de oorlog niet aanraakte met zijn vuile handen,
niet onderkwijlde met zijn onverzadigbare mond,
waar hij geen gaten knaagde in mooie en harmonieuze architecturale ensembles,
geen leegte achterliet op plaatsen waar iemand iemand voor het eerst kuste
of ontmoette, of waar iemand zijn eerste stappen zette, of voor de laatste keer zag,
of in goed gezelschap zat en dacht: hoe mooi is het hier, hoe goed is het
dat de stad het allemaal heeft overleefd in de eerste en in de tweede wereldoorlog...
in steden die nooit geweten hebben hoe alles ineens in puin kan liggen,
geloof ik bijna niet dat we ooit begrepen zullen worden.
Vertaling: Aleksey Yudin onder redactie van Julie Reniers