Mai m’havies ofert paraules tan sentides
com aquelles mans amb què estrenyies les meves,
privat de la parla.
Va caldre, papa, que tu fossis fill
i jo mare
perquè l’esfera del rellotge xuclés números i agulles
i li mostrés a la consciència un altre cercle.
Teresa Colom, El cementiri de les matrioixques, Editorial Proa, 2021.
Tu ne m’avais jamais offert de mots aussi sincères
que ces mains avec lesquelles tu serrais les miennes,
privé de la parole.
Il a fallu, papa, que tu sois un enfant
et moi une mère
pour que le cadran de l’horloge engloutisse les chiffres et les aiguilles
et qu’un autre cercle affleure à notre conscience.
Teresa Colom, El cementiri de les matrioixques («Le cimetière des matriochkas»), Editorial Proa, 2021.
Traduction : François-Michel Durazzo
Nooit richtte je woorden tot me die zo diepgevoeld waren
als die handen waarmee je de mijne omsloot,
van spraak beroofd.
Je moest zoon worden, papa,
en ik moeder
opdat de wijzerplaat getallen en wijzers zou opslorpen
om het bewustzijn een andere cirkel te laten zien.
Teresa Colom, El cementiri de les matrioixques (‘De begraafplaats van de matroesjka’s’), Editorial Proa, 2021
Vertaling: Hans Geluk